Εδώ, όταν ομιλώ για βιολογικόν πόλεμον, δεν εννοώ οπωσδήποτε την καταστρατήγησιν των κανόνων της δημόσιας υγείας, όταν γίνεται σκοπίμως για να προξενήση θύματα, καθ’ ότι τούτο ανήκει εις την αρμοδιότητα, είναι υποχρέωσις των ειδικών φορέων να το χειριστούν. Ομιλώ για τυχαία περιστατικά ή το πολύ-πολύ για περιστατικά οφειλόμενα εις αμέλειαν κάποιων, αν και η αμέλεια – κατά τις διατάξεις του δικαίου – αυτή καθ’ εαυτήν στοιχειοθετεί αδικήματα.
Άλλωστε εις τι μπορεί να διαφέρει ως προς τα αποτελέσματα μία τυχαία επιδημία ή επιζωοτία από ένα βιολογικόν πόλεμον, ο οποίος εξαπολύεται με μικρόβια εργαστηρίου, με στόχον την εξόντωσιν του αντιπάλου;
Ο τόπος μας έχει πολλάκις αντιμετωπίσει κατά το παρελθόν επιδημίες, επιζωοτίες και εκτεταμένα περιστατικά, τα οποία έχουν απειλήσει να αφανίσουν τις καλλιέργειες και να διαταράξουν την ισορροπίαν του φυσικού περιβάλλοντος. Εις το συγκρότημα των εξάρσεων της Ερυμανθίου Καπρίβαινας και πλησίον του χωριού μας Καμενιάνοι Καλαβρύτων ευρίσκεται το γραφικόν ύψωμα Αποστολιά (υψομ. 1.100 μ.).
Το τοπωνύμιον του υψώματος οφείλεται εις το όνομα της συζύγου του τσέλιγκα Αποστόλη από τους Καμενιάνους, του οποίου δεν γνωρίζουμε ούτε το επώνυμον ούτε την οικογενειακήν συνέχειαν. Η Αποστολιά (σύζυγος του Αποστόλη), προσεβλήθη από την μεταδοτικήν νόσον πανώλη, απεβίωσε και ετάφη εις το προαναφερόμενον ύψωμα, όπου ήταν η επαγγελματική της δραστηριότης, η κτηνοτροφική της απασχόλησις. Ετάφη εις τον χώρον αυτόν, καθ’ ότι ουδείς αποτολμούσε να μεταφέρη εις κοιμητήριον σορόν αποβιώσαντος εκ πανώλης.
Η πανώλη αυτή έπληξε τον τόπον μας το 1700 μ.Χ., πριν από την απογραφήν Grimani, κατά την οποίαν απεγράφησαν εις τους Καμενιάνους 23 άτομα.
Όμως από τότε μέχρι σήμερον τα πράγματα έχουν αλλάξει άρδην. Η επιστημονική αντιμετώπισις επιδημιών, επιζωοτιών κ.λπ. έχει κάνει σπουδαία άλματα. Τότε επέθαιναν άνθρωποι από μίαν απλήν γρίπην ή πνευμονίαν, απλούστατα γιατί δεν υπήρχεν η επιβαλλόμενη ιατροφαρμακευτική περίθαλψις.
Εκείνο όμως, το οποίον είχε ιδιαιτέραν σημασίαν, είναι η πρόληψις εις εκάστην περίπτωσιν και ειδικότερον η συμμόρφωσις προς τις οδηγίες των αρμοδίων φορέων. Οι πρόγονοί μας έλεγαν: «Κάλλιον προλαμβάνειν ή θεραπεύειν». Επηκολούθησαν και άλλες επιδημίες, όπως η γρίπη του 1918, καθώς και επιζωοτίες, όπως ο πρόσφατος καταρροϊκός πυρετός των προβάτων, αλλά ακόμη και ασθένειες, οι οποίες προσέβαλαν και εξακολουθούν να προσβάλλουν το φυσικόν μας περιβάλλον, όπως SEIRIDIUM CARDINALE, γνωστός ως καρκίνος του κυπαρισσιού. Τα πλατανοδάση μας προσέβαλε τελευταία ο μύκητας του μεταχρωματικού έλκους του πλατάνου. Για την αντιμετώπισιν του μύκητα του μεταχρωματικού έλκους, ο Σύλλογός μας Καμενιανιτών, Δροβολοβιτών, Δεσινιωτών ευρίσκεται εις αγαστήν συνεργασίαν με το Δασαρχείον Καλαβρύτων και υλοποιούμε τις οδηγίες του.
Από την παρατήρησιν προκύπτει ότι όλα αυτά τα φρούτα είναι εισαγόμενα…
Ήδη έχομεν εις την Χώραν μας τριάντα ένα… κρούσματα μεταδοτικής νόσου ΚΟΡΟΝΩΪΟΥ (6-3-2020 ώρα 14.00΄), όλα εισαγόμενα. Όμως το πρόβλημα αντιμετωπίζεται με αρίστην Πολιτικήν Κινητοποίησιν, ήτοι: με ομαλήν μετάπτωσιν από την κατάστασιν της Ηρεμίας εις την κατάστασιν της Εκτάκτου Ανάγκης – Συμφοράς, πλην θεωρώ φρόνιμον, όπου ασφαλώς είναι εφικτόν, να πάρουν παράτασιν ενός μηνός κάποιες προθεσμίες, οι οποίες έχουν δοθεί προς τακτοποίησιν υποχρεώσεων ιδιωτών.
Εδώ οφείλω να επισημάνω ότι εις τον τόπον μας έχομεν, όπως θα ειδούμε κατωτέρω, δύο αξιόλογους συμμάχους, δύο ευεργετικούς παράγοντες: το φυσικόν περιβάλλον και τον ανθρώπινον παράγοντα. Τόσον οι κάτοικοι, όσον και οι επαγγελματίες της περιοχής, ο καθένας εις τον τομέα του, συμβάλλουν εις την πρόληψιν επιδημιών και επιζωοτιών, ακόμη και εις την βελτίωσιν της ποιότητος ζωής. Τελευταία παρηκολούθησα τηλεοπτικήν μετάδοσιν της ΕΡΤ1 εις την περιοχήν του Δήμου Καλαβρύτων και ειδικώτερον εις τον χώρον της Δημοτικής Ενότητος Αροανίας.
Η δημοσιογράφος, η οποία έκανε το ρεπορτάζ, επεσκέφθη τον Αρχαιολογικόν χώρον της Ψωφίδος και εν συνεχεία το φαράγγι του Ερυμάνθου ποταμού εις τις Βορειο-Ανατολικές παρώρειες των Λαμπείων ορέων, όπου το εστιατόριον Ο ΜΥΛΟΣ και οι εγκαταστάσεις ιχθυοκαλλιέργειας της οικογένειας Τακτικού Θεοδώρου. Εκεί έτυχεν υποδοχής και εξεναγήθη από ένα εκ των τριών παιδιών της οικογένειας την Παναγιώτα Τακτικού, πρόσωπον της χρονιάς 2018, για την κατηγορίαν ΚΟΙΝΩΝΙΑ. Η Παναγιώτα, πέραν των άλλων σπουδών της – τις οποίες εκτενώς έχω παραθέσει εις προηγούμενα δημοσιεύματά μου, μέσω της έγκριτης ιστοσελίδος kalavrytapress – έχει διατρίψει και περί το αντικείμενον της περιβαλλοντολογίας και γενικώς εις ό,τι αφορά την επίδρασιν, την οποίαν ασκεί το περιβάλλον εις την ζωήν του ανθρώπου και έχει καταλήξει εις το συμπέρασμα ότι το φυσικόν περιβάλλον, με το πέρασμα του χρόνου, έχει επιδράσει αποτελεσματικά εις την διαμόρφωσιν του ανθρωπίνου βίου. Η ψυχοσύνθεσις και η σωματική διάπλασις φυλών και λαών είναι επακόλουθον και της επιδράσεως του φυσικού περιβάλλοντος. Εξ άλλου η ίδια μέλος μιας εξαίρετης οικογένειας, έχει γεννηθεί και διαμένει μέσα εις ένα παραδεισιακόν φυσικόν περιβάλλον. Το ίδιον συμβαίνει και με όλους τους νέους του τόπου μας, οι οποίοι απεφάσισαν να σταθούν με πείσμα και αρετήν απέναντι εις την αστυφιλίαν και εις την μακροχρόνιον αδιαφορίαν ωρισμένων «αρμοδίων» φορέων για την ύπαιθρον Χώραν.
Και τώρα, ας επανέλθλω εις το φαράγγι του Ερυμάνθου ποταμού. Ερώτησα την Παναγιώταν Τακτικού: «Εκτός από την οργάνωσιν και συγκρότησιν, που έχει δημιουργήσει η οικογένειά σας εις τον επαγγελματικόν σας χώρον και εις την εγγύς περιοχήν τί άλλο είναι εκείνο, το οποίον συμβάλλει εις την άμυναν κατά των μολύνσεων;».
Η απάντησις ήταν σαφής, ακριβής, σύντομος και πλήρης: «Το φυσικόν περιβάλλον είναι ο άμεσος σύμμαχός μας, για την αντιμετώπισιν του προβλήματος. Η αρμονία, ο ρυθμός, το φιλτράρισμα της ατμόσφαιρας από τα φυλλώματα των δένδρων, η κάθοδος του ψυχρού αέρα από τους ορεινούς καθαρούς όγκους, μέσω του Ερυμάνθου ποταμού, ο κατεβάτης, όπως τον αποκαλούμε, ο οποίος συγκεντρώνει ο,τιδήποτε επιβλαβές και το οδηγεί μακριά από την περιοχήν. Έπειτα εμείς διατηρούμε με σχολαστικότητα καθαρήν την επιχείρησίν μας και τον περιβάλλοντα αυτήν χώρον. Και το μόνον που προσφέρουμεν εις τα καθοδικά ρεύματα του αέρος είναι η αίσθησις της ομορφιάς του τοπίου και το άρωμα των ευώδων ανθέων. Έτσι εις τον κατεβάτην συμπεριφερόμεθα με περισσήν ευγένειαν και δεν τον επιβαρύνομε με επιβλαβή φορτία. Ένα άλλον στοιχείον είναι το νερό του τόπου μας, το σώον ποτόν, όπως το αποκαλούμε, το οποίον αποτελεί μετερίζι, για την προστασίαν μας από κάθε επιδημίαν ή επιζωοτίαν».
Τέλος – επειδή ήθελα να συζητήσουμε και για τον παραδοσιακόν τρόπον ζωής – έθεσα το εξής ερώτημα: «Εξ ιδίας αντιλήψεως γνωρίζω ότι για την έψησιν ιχθύων και κρέατος διαθέτετε εγκαταστάσεις Ευρωπαϊκών προδιαγραφών, οι οποίες εξασφαλίζουν υγιεινά και νόστιμα εδέσματα, τι θα λέγατε, αν για τον προαναφερόμενον σκοπόν εχρησιμοποιούσατε κάρβουνα επιτόπιας παραγωγής από ξύλα του τόπου μας»;
Η απάντησις ήτο η ακόλουθη:
«Ευχαριστώ για την πεποίθησίν σας και για την εμπιστοσύνην σας εις την επιχείρησίν μας, πλην, όπως επισημαίνετε, δεν χρησιμοποιούμε κάρβουνα για την έψησιν ιχθύων και κρέατος. Όμως, επειδή έχω ασχοληθεί και με την παράδοσιν, γνωρίζω ότι τα κάρβουνα πρέπει να είναι από ξύλα ελιάς, πρίνου ή δρυός. Τα ξύλα να είναι ξερά και να μην έχει παρέλθει διετία από την ξύλευσίν των. Επίσης να είναι καθαρά και απαλλαγμένα από χρώματα, πλαστικά και σήψιν, να διατηρούνται εις χώρον ξηρόν και αεριζόμενον. Ευνόητον είναι ότι κατά την έψησιν δεν πρέπει να υπάρχη φλόγα ή καπνός εις την ψησταριάν».
Αφού ετελείωσεν η ξενάγησις εις την επιχείρησιν Τακτικού, η δημοσιογράφος επεσκέφθη το ποίμνιον του Γεωργουλοπούλου Βασιλείου εις τα Τριπόταμα.
Το ποίμνιον φροντίζει ο γυιος του Βασίλη ο Γεωργουλόπουλος Παναγιώτης νεαράς ηλικίας, λαμπρόν παλληκάρι, με όραμα για την προσφοράν του εις την τοπικήν κοινωνίαν.
Έχει εις το ενεργητικόν του σειράν σεμιναρίων σχετικών με την αγροτοκτηνοτροφίαν, καθ’ ότι η κτηνοτροφία, η γνήσια κτηνοτροφία, είναι απόλυτα συνδεδεμένη με την γεωργίαν.
Η γεωργία αφορά εις τα προβλήματα της καλλιέργειας της γης, με σκοπόν να καταστή αυτή ήμερη, ώστε να παράγη πολλά και καλά φυσικά προϊόντα, η δε κτηνοτροφία αποσκοπεί εις την παραγωγήν ζωϊκών προϊόντων. Για τον λόγον αυτόν ωνομάσθη υπό των αρχαίων «ζώσα γεωργία».
Ο καλλιεργητής και ο κτηνοτρόφος, ο σηροτρόφος και ο μελισσοκόμος, ο κηπουρός και ο δασοπόνος, ο αμπελουργός και ο γεωπόνος είναι πλησιέστερα προς την ουσίαν της ζωής. Απαλλαγμένοι από την ηθοποιΐαν της ζωής των πόλεων, δύνανται με καθαρώτερον μάτι, με λευκώτερη καρδιά να ιδούν τον άνθρωπον και τα προβλήματά του.
Επικοινώνησα με τον νεαρόν ποιμένα Γεωργουλόπουλον Παναγιώτην και τον ερώτησα:
«Ποια είναι η συνάρτησις των παραγόντων, οι οποίοι συντελούν εις την παραγωγήν της άριστης ποιότητος του κρέατος και των γαλακτοκομικών του τόπου μας;». Ο νεαρός κτηνοτρόφος μου απάντησε: «Κατά κύριον λόγον το κρέας και τα γαλακτοκομικά μας είναι απαλλαγμένα από κάθε επιβάρυνση, η οποία μπορεί να επηρεάση δυσμενώς την ποιότητα αυτών. Έπειτα τα γιδοπρόβατά μας βόσκουν στα ψηλά βουνά, στους γραφικούς λοφίσκους και σε πανέμορφες κοιλάδες, με τον δροσερόν και καθαρόν αέρα, το δροσερό και γάργαρο νερό, την καθαρή και πολυποίκιλη βοσκή, από την οποίαν μοσχομυρίζει τόσον το κρέας, όσον και το γάλα. Σημαντικόν ρόλον παίζουν επίσης ο χώρος σταβλισμού και ανάπαυσης των ποιμνίων σε όλες τις εποχές του χρόνου, το κατάλληλον πότισμα, η ηρεμία κατά την βόσκησιν, ο ρυθμός από την αναλογία και τον συνδυασμόν των κουδουνιών, το γλυκύ και μεθοδικόν σαλάγισμα των ποιμένων. Το ανώδυνο άρμεγμα, ο συνδυασμός ξηράς χορτονομής με το γρασίδι. Η φλογέρα του βοσκού δημιουργεί την ωραιότερην απόλαυσιν εις το κοπάδι. Έπειτα θα πρέπει να φανερώνουμε προς τα αιγοπρόβατα την αγάπη μας γι’ αυτά. Οφείλω να επισημάνω ότι είναι τελείως απαράδεκτον, είναι εγκληματικόν, ωρισμένοι κομπορρήμονες, οι οποίοι θέλουν να λέγονται κυνηγοί, να τυφεκίζουν επάνω από τα κεφάλια των ποιμνίων, κατά την βόσκηση, την ανάπαυση και τον σταβλισμόν αυτών, προκαλώντας κροτοφοβίαν εις τα ζώα, με τα εντεύθεν δυσμενή επακόλουθα.
Επειδή όλοι οι κτηνοτρόφοι της Χώρας μας τηρούμε με σχολαστικότητα όλα τα ανωτέρω και με συμπαραστάτην το φυσικόν περιβάλλον, το Ελληνικόν τυρί φέτα κατέχει την αποκλειστικήν θέσιν στην Παγκόσμια Αγορά, αλλά η Πολιτεία -κατά την γνώμη μου- επιβάλλεται να μεριμνήση για την επιδότηση των αγροτοκτηνοτροφικών οικογενειών, ανάλογα με τον αριθμόν των παιδιών εκάστης, για να μην ερημώση εντελώς η Ελληνική ύπαιθρος».
Τέλος με την συμμετοχήν όλων των ανωτέρω παρετέθη γεύμα ανταλλαγής απόψεων για τα προβλήματα του τόπου μας εις το στέκι των κυνηγών εις τα Τριπόταμα απέναντι από την έπαυλιν του Σπήλιου του Βλάχου. Ο Σπήλιος, εις την έπαυλίν του διατηρεί επιχείρησιν με όλα τα εφόδια για τις ανάγκες της περιοχής.
Την εκδήλωσιν εκάλυψε το συγκρότημα Γεωργίου Δαλιάνη με κλαρίνο και τραγούδι.
Φωτόπουλος Δ. Γεώργιος – Γεωργάκης
Εκ Μεγάλης Βρύσης Καμενιάνων
